Πολιτική versus Αγορά

Τα νέα είναι πολύ κακά. Μέχρι τώρα ξέραμε για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Τώρα, κακά νέα δημιουργούν η Ιταλία, η Ισπανία. Ακόμα και η Γαλλία. Το πιο συγκλονιστικό κακό νέο είναι εκείνο των ΗΠΑ. Υποβαθμίστηκε η οικονομία και της πιο ισχυρής χώρας του κόσμου. Με απόφαση ενός από τους πιο γνωστούς Οίκους Αξιολόγησης, που, μέχρι τώρα, τους χαρακτήριζαν έγκυρους. Τα ζητήματα είναι πολλά.

Το πρώτο: Ποια είναι τα μέτρα εκείνα που πρέπει να παρθούν αυτές τις δύσκολες ώρες; Αρκεί να αυξηθεί το κεφάλαιο του Ταμείου Σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αρκεί να αγοράσει ομόλογα της Ιταλίας η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Μερικά νούμερα μοιάζουν απογοητευτικά. Η Ιταλία χρειάζεται να δαπανήσει το 4% με 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος(ΑΕΠ), μόνο και μόνο για να μπορεί να ξοφλά τους τόκους για το δημόσιο χρέος. Όλα αυτά, νομίζω, δε θα αποδειχτούν επαρκή μέτρα. Θα χρειαστούν πολλά περισσότερα. Και σε μία πιο πλατιά διεθνή βάση.....

Το δεύτερο: Το ζήτημα είναι βαθύτερο και πιο πολύπλοκο. Δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι πολιτικό και ιδεολογικό. Όσο εξαπλώνεται η συνείδηση ότι οι πολιτικές ηγεσίες είναι κατώτερες των περιστάσεων, τόσο οι Αγορές θα συμπεριφέρονται αυθαίρετα, ασύστολα, με μεγάλες διακυμάνσεις και καταστρεπτικές συνέπειες.

Το τρίτο: Είναι φανερό ότι οι Οίκοι Αξιολόγησης απέκτησαν κύρος και κατά συνέπεια δύναμη με την ανοχή των πολιτικών. Είναι, όμως, ακόμα πιο φανερό πως οι Οίκοι Αξιολόγησης παίζουν και τα δικά τους σκοτεινά παιχνίδια. Δεν υπάρχει καμία διαφάνεια στη λειτουργία τους. Καμία εγγύηση για την αντικειμενικότητά τους. Δεν πλήρωσαν ποτέ για τα κρίματά τους. Και υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις ότι παίζουν και πολιτικά παιχνίδια.

Το τέταρο και κυριότερο: Πότε οι πολιτικοί όλου του κόσμου θα αποφασίσουν να εκτελέσουν τα καθηκοντά τους; Η διαμάχη ανάμεσα στην Πολιτική και στην αχαλίνωτη Αγορά είναι πολύ παλιά. Και κρατά.

Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά